TEST: Suzuki Hayabusa GSX-1300R 2021

Vraag een niet-motorrijder naar een Hayabusa en de kans is groot dat ze de naam Suzuki laten vallen. Die herkenning is begrijpelijk. En met dat in het achterhoofd is het niet gek dat deze derde generatie tot een van de meest gehypete modellen van dit jaar behoort. Of dat terecht is ga ik tijdens deze test uitvogelen, zie hier de 2021 Suzuki Hayabusa.

De Suzuki Hayabusa kwam de markt op in 1999 en wist met zijn introductie direct de titel “snelste fabrieksmotor ter wereld” in de wacht te slepen. Het was de eerste straatlegale motorfiets die snelheden wist te behalen van meer dan 300 km/h. Dat heeft de Japanners aan het denken gezet, want niet veel later werd een akkoord gesloten waarin men vast liet leggen dat straatlegale motorfietsen die magische grens van 300 km/h niet meer mogen doorbreken. De tweede generatie – en dus ook dit nieuwe model – zijn om die reden geknepen op 299 km/h, waardoor die eerste generatie voor échte Busa fans toch wel de heilige graal is.

Deze laatste generatie liet even op zich wachten, en wist vanzelfsprekend ook wat discussies los te maken. De 2021 Suzuki Hayabusa lijkt op papier namelijk geen grote stap te maken ten opzichte van zijn voorganger. Sterker nog, wie een blik werpt op het maximale vermogen komt tot de conclusie dat er zo’n 7 pk is ingeleverd. Dat de gemiddelde sterveling daar weinig van gaat merken mag duidelijk zijn, maar opvallend is het wel.

Vergeet je niet te abonneren op ons Youtube kanaal!

Hoeveel cc heeft die 2021 Suzuki Hayabusa?

Net als elk vernieuwd model dit jaar voldoet ook de Suzuki Hayabusa aan de strengere Euro 5 norm, maar waar de meeste fabrikanten het emissieprobleem deels hebben opgelost door een grotere cilinderinhoud hebben ze bij Suzuki steevast vastgehouden aan de 1340cc viercilinder. De wijzigingen aan het blok lijken daarom klein, maar de Japanners hebben wel degelijk wat stappen gezet.

Wie nog roept dat een Busa alleen maar rechtdoor kan heeft op deze derde generatie geen plaats genomen, want naarmate ik de snelheid opvoer lijkt de Busa alleen maar strakker te sturen.

De targets voor de 2021 Hayabusa waren simpel: het blok moest betrouwbaarder én voldoen aan de Euro 5 norm, zonder daarbij in te leveren op topsnelheid. Die doelen zijn behaald en als kers op de taart is ook de koppelcurve glad gestreken, waardoor een dipje in de lagere toeren is verholpen en je toch 0,2 seconden sneller naar de 100 sprint.

Japans geweld

Het vernieuwde blok doet dan ook alles wat je van een moderne vier-in-lijn mag verwachten. Tot 5000 tpm kun je rustig toeren en lijk je als berijder de machine nog de baas te zijn. Draai je het gashendel compleet open dan komt de ware aard van de Busa naar boven, waardoor zelfs de tractie controle weleens aangrijpt. Zelfs wanneer de omgelegde Bridgestone S22’s al goed op temperatuur zijn. Schrikken is niet nodig, want de elektronica doet op de 2021 Hayabusa uitstekend zijn werk.

Wie zich toch geïmponeerd voelt door de kracht van de Busa kan zich wenden tot de instelbare Power Control die de mogelijkheid geeft het gasrespons iets te reguleren. Kies je standje B dan heb je hetzelfde vermogen, maar is de gasrespons iets vergevingsgezinder. Met standje C dim je het vermogen iets in en heb je “slechts” 150 pk tot je beschikking. Onsterfelijken mogen standje A selecteren, waarbij die A alleen maar kan staan voor “Asociaal hard”.

Een blik op het verleden

Dat mag je letterlijk nemen, want het dashboard lijkt toch wel erg op dat van zijn voorganger. Dat is geen toeval geeft Suzuki toe, analoge tellers zijn volgens de Japanners namelijk onlosmakelijk verbonden met de Japanse slechtvalk. De keuze is begrijpelijk, maar vind ik persoonlijk toch jammer. De Busa had het technische hoogstandje van Suzuki kunnen zijn, maar de Japanners lijken wat dat betreft toch liever vast te houden aan het oude concept. Naast de tellers zijn ook de brandstof- en temperatuurmeter analoog, waardoor het tevens opletten is wanneer je aan je reserves begint. Het schermpje heeft gelukkig wel een upgrade gekregen en is nu volledig TFT.

De gekozen lijnen en algehele styling van deze derde generatie zijn nog steeds typisch Busa, en deze derde generatie weet tijdens deze test dan ook behoorlijk de aandacht te trekken. Ook anno 2021 weet de Japanner alle blikken zijn kant op te wenden, wat toch getuigt van een bijzonder design. Op zowel de zijkuipen als het kontje zijn de bekende Hayabusa-logo’s te vinden. Het chassis en de ophanging zijn ongewijzigd, maar de zithouding is wel aangepast door het stuur 12mm richting zijn berijder te verplaatsen. De grootste beweegreden is volgens Suzuki het tegengaan van vermoeidheid, met name tijdens langere ritten. Een minimale wijziging die toch weggeeft dat deze spierbundel eigenlijk niet thuishoort in het rijtje superbikes, maar zijn roots heeft liggen in het sporttoer-segment.

Hoe test je een Hayabusa? Nou gewoon… hard!

De eerste meters op lage snelheid vragen om wat gewenning, want ondanks dat Suzuki het hoge gewicht van de 2021 Hayabusa goed weet te verdoezelen is het op lage snelheid wel degelijk merkbaar. Toch valt het me alles mee, want de 264 kilo-wegende sumo laat zich relatief makkelijk een bocht in drukken.

Wie nog roept dat een Busa alleen maar rechtdoor kan heeft op deze derde generatie geen plaats genomen, want naarmate ik de snelheid opvoer lijkt de Busa enkel strakker te sturen. Dat stopt natuurlijk wel ergens, en dat merk je vooral wanneer je de limiet op gaat zoeken en iets minder vloeiend rijdt. In tegenstelling tot een superbike heeft de de Japanner dan toch wat overgewicht, waardoor ie af en toe wat tegenstribbelt.

Hard rijden kan dus. Ook door een bocht, maar vloeiend zijn blijkt daarvoor het hoofdingrediënt. Langzame bochten waarbij kort afgedraaid moet worden zijn duidelijk niet de juiste setting voor de Japanner met zijn wielbasis van 1480mm, maar dat zal voor veel kopers ook niet meewegen in een keuze voor deze derde generatie. De markt voor deze 2021 Hayabusa zal dan ook voornamelijk bestaan uit een groep motorrijders die een eerdere generatie heeft gehad of had willen hebben, en een groep ex-superbikerijders die inmiddels wel toe zijn aan wat comfort, zonder daarbij in te leveren op topvermogen.

Doe een stoppie dan…

Wie z’n grenzen gaat verleggen wil ook profiteren van optimale remprestaties, en die krijg je van Suzuki. De 2021 Hayabusa is daarom uitgerust met een set Brembo Stylema’s, zo’n beetje het best verkrijgbare op het gebied van remklauwen. Die 264 kilo krijg je dus razendsnel weer tot stilstand, al grijpen de remmen minder hard aan dan ik hard verwacht. Misschien is dat gecombineerd met het hoge gewicht maar beter ook.

Om zowel je rem- als rijprestaties naar eigen hand te zetten pas je een van de 6 beschikbare rijmodi aan. De eerste drie zijn feitelijk standaard, maar bieden wel de mogelijkheid om tijdelijk aanpassingen te maken. Zet je je motor stil, dan zijn de gemaakte wijzigingen verdwenen, waardoor het wijzigen van de overige drie eigenlijk de voorkeur heeft. De settings zijn behoorlijk uitgebreid, het mag dus duidelijk zijn dat Suzuki groots heeft uitgepakt met het elektronicapakket op de vernieuwde Busa. Praktisch alles waar je “Control” achter kunt noemen is instelbaar, en zelfs de aanwezige quickshifter beschikt over twee standen.

Fotografie door RH Fotografie